هوش هیجانی سازه‌ای است که هرچند در ابتدای دهه 1920 از سوی ثوراندایک با نام هوش اجتماعی مطرح شد، اما به طور جدی در سال 1990 در قالب پژوهش‌های مایر و سالووی ظاهر گردید و بعدها پژوهشگرانی همچون گلمن و بارون در این حوزه نظریه پردازی کردند. به طور کلی هوش هیجانی نوعی پردازش اطلاعات عاطفی است که شامل ارزیابی صحیح عواطف خود و دیگران و بیان مناسب عواطف و تنظیم سازگارانه است، به نحوی که به بهبود جریان زندگی منجر می‌شود.